در حدود ۳۰۰۰ قبل از میلاد مسیح مصر سفلی و مصر علیا توسط فرعونی بنام “تامر”با هم متحد شدند و اولین سلسله با یک سیاست واحد ترکیبی از دو فرهنگ را به مورد اجرا در آورد پس از گذشت این دوره که به تدریج معماری مصطبه (با اهرام اشتباه نشود )آغاز می شود
مقابر مصطبه ای :این مقبره ها که معمولا به شکل سکویی بلند و مستطیل شکل با دیوارهای پر شیب و قطور و با مفرغ ا سنگ یا آجر هستند محوطه ای برای دفن بودند که محوطه اصلی تدفین در زیر زمین و عمق زیاد قرار داشت و بوسیله هواکش به سکویی بلند متصل می شده است و بسیار محکم بوده اند.
احتمالا شکل مقبره های مصطبه از تپه های خاکی یا سنگی که مقبره های پیشین رو می پوشنید.گرفته شده است و در حالی که در تمدن بین النهرین به آئین مردگاناهمیت نمی دادند در صورتی که در مصر احتمالا برعکس بوده و مردگان در درجه اول قرار می گرفتند که شاید دلیلش زندگی پس از مرگ بوده است .
در سراب یا همان محوطه تدفین مقبره مصطبه ای هیچگونه ارتباطی با محیط خارج وجود نداشت .نقاشی و مجسمه متوفی و نیز اشیا نفیس و ظروفی که برای مرده لازم بوده است می گذاشتند.ارتباط مقبره با خارج را که دری بود و به فضای کوچکی منتهی می شد که اقوام نزدیک هدایای خود را آنجا می گذاشتند و از سوراخی که از بالای جسد متوفی را از آن وارد می کردند د برخی موارد از بام تا محل استقرار جسد بیش از ۳۰ متر عمق داشته و پس از اینکه جسد را داخل قرار می دادند این سوراخ را کاملا مسدود می کردند و دهانه آن را به دقت مانند سایر نقاط سقف می پوشانند .به طوریکه دیگر این مسیر کشف نگردد .
این سبک مقبره ها تا زمانی که اهرام بوجود آمد ادامه یافت و به عنوان مقابر نزدیکان و اشراف فرعون در کنار اهرام بنا گردید و طول آن از ۵/۴ تا۵۲ متر و ارتفاعشان ۳-۹ متر متغیر بوده است و علت عمود نبودن دیوار های این مقابر و تمایل آنها به داخل احتمالا استحکام این دیوارها نسبت به دیوارهای عمود است.
هنر معماری و آثار به جای مانده از معماران مصر باستان